La Vita Sallustii de Asconio (frg. 3 GRFM): un fantasma literario

Autores/as

  • Ana Isabel Magallón García Universidad de Zaragoza
  • Javier Uría Universidad de Zaragoza

DOI:

https://doi.org/10.14409/op.2014.2.e0020

Palabras clave:

Asconio, Vita Sallusti, Salustio, biografía, revisión

Resumen

Esta contribución revisa un fragmento del escolio pseudoacroniano sobre Horacio. El autor afirma que en una biografía de Salustio, Asconio, el renombrado comentarista de Cicerón, menciona el episodio –conocido por otras fuentes– de los azotes que el historiador recibió de Milón después de ser sorprendido en adulterio con Fausta, la esposa de Milón. Ninguna otra fuente cita dicha biografía de Salustio y varios autores han cuestionado su existencia, aunque otros críticos la aceptan sin reservas. Gracias a una posible modificación del texto podemos descartar definitivamente que Asconio escribiera una Vita Sallustii.

Citas

Bardon, Henri (1956). La littérature latine inconnue. Tome II. L’Époque impériale. Klincksieck.

Borzsák, Stefan (1998). Esegesi antica. En Enciclopedia Oraziana 3 (pp. 17–23). Istituto della Enciclopedia Italiana.

Burghini, Julia (2016). Claranus. En Garcea, Alessandro (Ed.). Grammatici disiecti: Sources fragmentaires pour l’histoire de la grammaire latine. Disponible en https://gradis.hypotheses.org/175

Cipolla, Antonino (1915). Cajo Sallustio Crispo e lo scandalo attribuitogli da Marco Terenzio Varrone nel frammento del logistorico «Pius aut de pace». P. Fezzi & C.

Clausen, Wendell y Zetzel, James E. G. (Eds.) (2004). Commentum Cornuti in Persium. Saur.

Courtney, Edward (2013). The two books of Satires. En Günther, Hans–Christian (Ed.). Brill’s Companion to Horace (pp. 63–168). Brill.

Craig, Christopher P. (2004). Audience Expectations, Invective, and Proof. En Powell, Jonathan y Paterson, Jeremy (Eds.). Cicero the Advocate (pp. 187–213). Oxford University Press.

De Nonno, Mario (1990). Le citazioni dei grammatici. En Cavallo, Guglielmo, Fedeli, Paolo y Giardina, Andrea (Eds.). Lo spazio letterario di Roma antica, III. La ricezione del testo (pp. 597–646). Salerno.

Ernout, Alfred y Thomas, François (1984). Syntaxe Latine (2ª. ed.). Klincksieck.

Formenti, Chiara (2015). Come il corpus pseudacroneo venne attribuito a Elenio Acrone. RCCM 57, 137–159.

———— (2018). Le Vitae Horatii di Svetonio, Porfirione e Pseudo–Acrone. Erga–Logoi 6(2), 85–113.

Froehde, Oskar (1892). De C. Iulio Romano Charisii auctore. Jahrb. f. Class. Philol., Suppl. Bd. 18, 565–672.

Funaioli, Gino (1920). C. Sallustius Crispus, 10. RE zweite Reihe 2, 1913–1955.

Gowers, Emily (2012). Horace. Satires: Book I. Cambridge University Press.

Jocelyn, Henry David (1985). The Annotations of M. Valerivs Probvs, III: Some Virgilian Scholia. CQ 35, 466–474.

Keller, Otto (Ed.) (1902–1904). Pseudacronis scholia in Horatium vetustiora I/II. Teubner.

———— (1903). Comment les scolies non–porphyrioniennes sur Horace ont–elles pris le nom d’Acron? En Mélanges Boissier. Recueil de mémoires concernant la littérature et les antiquités romaines dédié a Gaston Boissier. A l’occasion de son 80e anniversaire (pp. 311–314). Albert Fontemoing.

Kiessling, Adolf y Schoell, Rudolf (Eds.) (1875). Q. Asconii Pediani orationum Ciceronis quinque enarratio. Weidmann.

Klebs, Elimar (1894). Annius, 67. RE 2, 2271–2276.

Kugelmeier, Christoph (1997). Asconius Pedianus, Q. DNP 2, 76.

Lewis, Geoffrey R. (2006). Asconius. Commentaries on Speeches of Cicero. Translated with Commentary. Oxford University Press.

Lo Monaco, Francesco (1995). Note sull’esegesi oraziana antica. En Belloni, Luigi, Milanese, Guido y Porro, Antonietta (Eds.). Studia Classica Iohanni Tarditi oblata, 2 (pp. 1203–1224). Vita e Pensiero.

Longobardi, Concetta (2021). Asconio Pediano scrisse una Vita di Sallustio? Nota a Schol. Hor. Sat. 1, 2, 41. Filologia Antica e Moderna 3(1) (n.s.), 239–251.

Madvig, Johan Nicolai (1828). De Q. Asconii Pediani et aliorum veterum interpretum in Ciceronis orationes commentariis disputatio critica. Hartu. Fred. Poppii.

Malitz, Jürgen (1975). Ambitio Mala: Studien zur politischen Biographie des Sallust. Rudolf Habelt.

Marshall, Bruce A. (1985). A Historical Commentary on Asconius. University of Missouri Press.

Moralejo, José Luis (Trad.) (2008). Horacio. Sátiras. Epístolas. Arte poética. Gredos.

Münzer, Friedrich (1920). Sallustius, 2. RE zweite Reihe 2, 1910.

Nisbet, Robin G. M. y Hubbard, Margaret (1970). A Commentary on Horace: Odes. Book 1. Clarendon Press.

Power, Tristan (2021). Collected Papers on Suetonius. Routledge.

Reifferscheid, August (Ed.) (1860). C. Suetoni Tranquilli praeter Caesarum libros reliquiae. Teubner.

Rudd, Nial (1960). The Names in Horace’s Satires. CQ 10, 161–178.

Russo, Federico (2008). Su alcuni aspetti dei Ludi Saeculares del 249 A.C. Studi Classici e Orientali 54, 115–135.

Sallmann, Klaus (2000). C. Suetonius Tranquillus. En Sallmann, Klaus (Ed.). Nouvelle histoire de la littérature latine. Tome 4. L’âge de transition: de la littérature romaine à la littérature chrétienne, de 117 à 284 après J.–C. (pp. 14–58). Brépols.

Schmidt, Peter Lebrecht (1964). Sallustius 4. DKP 4, 1513–1517.

———— (2000). Grammaire. En Sallmann, Klaus (Ed.). Nouvelle histoire de la littérature latine. Tome 4. L’âge de transition: de la littérature romaine à la littérature chrétienne, de 117 à 284 après J.–C. (pp. 249–298). Brépols.

———— (2001). C. S. Crispus. DNP 10, 1254–1258.

Segura Ramos, Bartolomé (Trad.) (1997). Salustio: Conjuración de Catilina. Guerra de Jugurta. Fragmentos de las «Historias». Pseudo Salustio: Cartas a César. Invectiva contra Cicerón. Pseudo Cicerón: Invectiva contra Salustio. Gredos.

Stangl, Thomas (Ed.) (1912). Ciceronis orationum scholiastae. Volumen II: commentarios continens. Tempsky–Freytag.

Strzelecki, Władysław (1964). Asconius Pedianus, Q. Der kleine Pauly 1, 635.

Suerbaum, Werner (1983). Vergil als Ehebrecher – L. Varius Rufus als Plagiator. Anekdoten um Plotia Hieria in der Vergil– Tradition. En Handel, Paul y Meid, Wolfgang (Eds.). Festschrift für Robert Muth zum 65. Geburtstag am 1. Januar 1981 dargebracht von Freunden und Kollegen (pp. 507–529). Institut für Sprachwissenschaft.

Syme, Ronald (1964). Sallust. University of California Press.

Tempesti, Anna Maria (1977). Quinto Terenzio Scauro, grammatico adrianeo. SRIL 1, 175–220.

Tischer, Ute (2006). Die zeitgeschichtliche Anspielung in der antiken Literaturerklärung. Günter Narr.

Ullmann, Berthold Louis (1950). Psychological Foreshadowing in the Satires of Horace and Juvenal. AJPh 71, 408–416.

Uría, Javier (2016). Terentius Scaurus, Quintus. En Garcea, Alessandro (Ed.). Grammatici disiecti: Sources fragmentaires pour l’histoire de la grammaire latine. https://gradis.hypotheses.org/88

Wardle, David (1993). Did Suetonius write in Greek? Acta Classica 36, 91–103.

Whitehorne, John E. G. (1975). Sallust and Fausta. CW 68, 425–430.

Wissowa, Georg (1896). Asconius 3. RE 4, 1524–1527.

Woodman, Anthony John (2009). Horace and Historians. CCJ 55, 157–167.

Zangemeister, Karl (1862). De Horatii vocibus singularibus. G. Schade.

Zetzel, James E. G. (1980). Horace’s «Liber sermonum»: The Structure of Ambiguity. Arethusa 13, 59–77.

———— (2005). Marginal Scholarship and textual Deviance: The Commentum Cornuti and the early Scholia on Persius. Institute of Classical Studies.

———— (2018). Critics, Compilers, and Commentators. An Introduction to Roman Philology, 200 BCE–800 CE. Oxford University Press.

Descargas

Publicado

2024-05-24

Cómo citar

Magallón García, A. I., & Uría, J. (2024). La Vita Sallustii de Asconio (frg. 3 GRFM): un fantasma literario. Ordia Prima, (2), e0020. https://doi.org/10.14409/op.2014.2.e0020

Número

Sección

Dossier